Kül Rengi Vakitler Şiiri - Murat Işık

Kül rengi vakitlerde
Yağmur dövüyordu yine
Beyhude! hiç silebilirmi?
Yüreğimde kurumuş ayak izlerini.
Masumiyeti kırılmıştı şehrin,
Bardaktan boşanırcasına.
Uzakta karlar altındaydı resmin
Yağmur dövüyordu ayak izlerini!
Hasret is gibi yakıyordu ciğerleri
Günah tütüyordu bacalardan.
Şehvet kapatmıştı bedenleri
Usulca yalan süzülüyordu kuytulara.
Gözlerimi buğu perdeliyordu,
Ayaz çalıyorken sevdalara.
Yaşamak vazifeydi önce, Vazife!
Yer yoktu kırılgan duygulara
Yarın akıyordu şişelerden.
Kadehler elden ele
Bir kadın eli gezindi tenimde
Yabancı gözlü, serin elleri
Kırılmıştı masumiyeti şehrin
Yağmur dövüyordu ayak izlerini