Kül Rengi Sonbahar Şiiri - Hakan Liman

Ellerimde kül kokusu
ve gözümde sancılı bir uykusuzluk..
Yollara düşüyorum
yollarda üşüyorum
ve her geçen saniye
bir fosile dönüşüyorum..
Ne aşk var aklımda
ne de yitik umutlar
Sadece doğan güneşin getireceği
sıradanlıkları düşlüyorum..
Düşledikçe içim sıkılıyor
Daralıyorum..
Sonra horozun biri ötüyor edepsizce
Kötü sesli horoz uyandırıyor insanları
rüyalarının en mutlu yerinde..
Ve koşturmaca başlıyor yine..
Düşünüyorum
Sıkılıyorum
Kalorifer yanmıyor, üşüyorum..

Birilerine bağımlıyız ister istemez
Evde babaya
Okulda hocaya
Apartmanda kapıcıya
Kavgada yoldaşa
Aşkta...

Ellerimde kül kokusu..
Bir hüzünlü sonbahar sabahı..
Gazetede savaş haberleri..
Ölen çocuklar..
Bir yandan parasızlık,
diğer yandan sevgiye susamışlık..
Köşeye sıkışıyorum
Çöküyorum
Başımı ellerimin arasına alıp ağlıyorum..

Ellerimde kül kokusu
Ve içimde yarım kalmış bir aşkın bıraktığı
yalnızlık korkusu..