Kül Rengi Sevda Şiiri - Saime Yıldırım

Kırmızı bir gömlek giyerdi
Tam onyedi düğmeli
Saymıştı defalarca
Yüzüne bakamazdı
Utanırdı
Ama
Gökyüzü gibi dumanlı
Mavi gözlerini bilirdi
Arkaya taralı saçlarını
Okşardı gözleriyle
İnce uzun boylu
Yakışıklıydı
Askerliği yeni bitmişti
Çapkındı galiba
Görünce
Umursamaz
Yanından
Geçer giderdi
Asla
Yüzüne bakamazdı
Heyecandan titrediğini
Görsün istemezdi
Gururluydu
Küçücük yüreği
Çılgınca çarpar
Belli etmezdi
O
İlk gençlik
Sevdasıydı
Yeşermeden solan
Umutla beklese de
Umudunu
Alıp gidendi
Sonra
Yaz bitti
Yapraklar sarardı
Kışın son günleri
Soğuk ve dondurucu
Ne bekleyen
Gitti
Ne de beklenen
Geldi
Sadece yüreğinde
Kül rengi
Sevda kaldı

Saime Yıldırım