Kül Rengi Sevda Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kül rengine bürünür kalbim ey sevda
Zaman sızar suskun bir rüya kadar uzağa
Bakışın bir alev, bakmazsan soğuk buz
Sükûtunla yanar içimdeki köz
Bir ağıt gibi çöker soluğumun üstüne
Ne kalır senden, ne geçer benden ötesine

Bir sızı gibi yayılır adın dudaklarıma
Gönlümde kıvılcım, geceye düşen drama
Gölgem bile küser ardından yürümeye
Gözlerinde dağılır yıldızlar serin serin
Ah bu kalp... her yokluğunda yeniden yetim
Her nefeste bir perde iner sesime
Bir sır gibi saklar seni içimdeki gizem

Kırık bir saatte donar umut takvimim
Ne mevsim değişir, ne gün ışır içimde
Şiir gibi geçtin, ama hiç bitmedin
Bir sen vardın, bir de seni bekleyen gece
Aynalara bakmam, suretin silinmesin diye
Sesinle uyanır rüzgâr bile sabaha
Ben hâlâ senin sustuğun yerdeyim oysa...