Kül Öncesi Şiiri - Deniz Ercivan

herkesin hüzünleri vardır uzun susuşlarla beslediği

buğulu camlarına gerilmiş kör ikindi vakitleri
başını sımsıkı bağladığı migren ağrıları her odanın
dürülüp kaldırılmış tülbentte acının yongası...

herkesin hüzünleri vardır...

alnıma geniş dalgınlıkla çizdiğim yüzün
ince zeytin dalı derlenmiş ellerin kimbilir nerdedir
aymaz bir ıslıkla dudaklarımı emdiğim kedersizlik
külle oğulmuş ormanlara sapmadan ki yeşil
o kül öncesi...

gıcırdıyan güzle içine inen kelepir merdivenler
eşelenmiş gamzelerine umulan ışık tortusu
lakin niteliksiz bir mevzu kalır
örülmüş ana ağıtları kıyısında
oda tenhalığına öğüttüğüm rutubet

birşeyler söylemeli sabahın eşiğine
geceden ölüsünü getirmişe
sızlayan kamburuna günün
kefensiz ve topraksızlık türküsü gibi
biraz bulutsuzluk özlemi ve gök mavisi

daha çok kül öncesi birşeyler
hiçliğimizi solumadan avuçlarımda böğürtlen lekesi...