Kül Olsaydı İstanbul Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Kimsenin kimseye dost kalmadığı,
Bir şehirde yaşıyorsun
Tepeden tırnağa yalnız,
Tepeden tırnağa keder içindesin.

Seni anlayanlar toprağa çekildi biliyorum
Biliyorum sıcak bir bakışa,
Bin yıldır muhtaçsın.

Üzülme demeyeceğim
İnsansızlık üzer insanı.

Ayrı şehirlerde olmakta varmış

Biliyor musun?
Dün gece yine rüyamdaydın
Üsküdar’ın camları...
Gün batarken yine yanmış.

Düşünebiliyor musun?
Özlemlerim hasretlerim
Yangın çıkarıyor rüyalarımda.

Sabah olunca aynaya bakıyorum,
Tarifsiz kederler içinde kahroluyorum.

Yalnız...
Üsküdar değil...
Kül olsaydı İstanbul diyorum.