Kül Olmuş Yüreğimin Sızısı

Kül Olmuş Yüreğimin Sızısı

Kül olmuş yüreğimin sızısı,
Geceyle yankı bulur her nefeste.
Bir zamanlar ateşti, yakardı beni,
Şimdi dumanı çökmüş sessizce.

Gökyüzü kadar uzak gülüşlerin,
Yalnızlıkla örtülü her iz.
Bir bakışınla büyüyen baharım,
Kışın ortasında dondu, çaresiz.

Gidenin ardından kalan bu ben,
Rüzgârla savrulan bir avuç düş.
İçimde bitmeyen o eski sancı,
Geceden sabaha hep aynı hüzün.

Sana yazdığım her harf yanık,
Her kelime bir yaradan iz.
Suskunluğun bile konuşuyor şimdi,
Kül olmuş yüreğimin sızısı giz.