Kül olmuş Hayaller 22.09.2024 14.30

**Kül Olmuş Hayaller**

Yoruldum be arkadaş,
Öyle böyle değil, derin bir yorgunluk bu,
Hayallerimiz vardı, koştururduk peşlerinden,
Ama ne o hayaller kaldı ne de peşinden koşacak gücüm.

Mutluluğun közünde yandım,
Sevdim, her seferinde içimde bir yara bırakarak,
Kaybettik be arkadaş,
Öyle bir kaybettik ki izimizi bulmak zor artık,
Çocuksu gülüşlerim kırıldı her adımda,
Hoyratça savruldum, esen her rüzgarla savruldum.

Bir yarim olsun istedim, sadece bir,
Ama her dileğimde binlerce dert buldu beni,
Hırpalandı umutlarım, parçalandı düşlerim,
Oysa tek bir sevgiye tutunmak isterdim.

Rüzgarın arkasında kaldım,
Her yönsüz adımda daha da kayboldum,
Yüreğimde biriktirdiğim onca yükle,
Sadece bir yarim olsun isterken,
Binlerce yara aldım, yorgunum şimdi.

Artık rüzgar ne yöne eser bilmiyorum,
Savruldukça kaybolan biz miyiz, yoksa hayaller mi?
Hırpalandım sevdanın ellerinde,
Bana ya sevmeyi bilmediler, ya ben bilemedim.

Her sevda bir acı,
Değer bilmez ellerde değersiz kaldım,
Kıymetim neydi, kim anladı ki?
Gözümde tütmeyen hayallerin küllerine bastım.

Şimdi yorgunluğum var elimde,
Bir de kalbimde ağır bir boşluk,
Koşamadık ya peşlerinden,
Belki de biz yanlış hayalleri sevdik, kim bilir?

Kaybettik be arkadaş,
Hem de öyle bir kaybettik ki,
İzini süremediğimiz düşler arasında,
Savruldum her esen rüzgarın peşinden,
Bir o yana, bir bu yana, savruldukça kayboldum.

Çocuksu gülüşlerim hırpalandı her darbede,
Hoyratça kırıldı, gözlerim umut ararken,
Sadece bir yarim olsun istedim,
Ama dileklerimden binlerce dert doğdu.

Artık biliyorum,
Rüzgarın peşinden gitmek değilmiş mesele,
Çünkü her adımda biraz daha kaybolmuşum,
Belki de biz en başından kaybetmiştik, kim bilir?