Karanlık çöktüğü bir anda anlamıştım ölümlü olduğumu,
Omuzlarda ancak ölünce taşınacağımı anlamıştım.
Bu durum hep engel olmuştu, beni sevenleri sevmek için.
Çünkü ben, ebedi bir yaşanmışlığa değmeyenleri sevemezdim.
Her secdeye vardığımda anlamıştım kul olduğumu,
Ellerimi açtığımda anlamıştım her hayra muhtaçlığımı.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta