Kül olmak Şiiri - Suzi Ayyıldız

Göğüs kafesimde öyle bir sızı var ki
Adına aşk dediler bu sancının.
Bilmediler ki o,
yüreğimin yaralarını dağlayan,
Uslanmak bilmeyen bir ateşti.

Yandım yandım,
Kora döndüm...

Kül olmak yoktu kaderimde,
Kül olursam biterdi bitsin istemezdim.

Bu ateşin sonu yoktu, biliyordum,
razıydım ben kaderime...

Küllerimi aradılar binlerce yıl,
Kimi zaman bir uçurumun kenarında, çölün kumlarında,
kimi zaman da gök kubbede...

Bilemediler ki ben o harlanmış ateşin,
Gönüllü yanan aleviydim
Ve
olmayan külüydüm...

Ne başım vardı bu yolculukta
Ne de ayaklarım.

Yürüdükçe bitmeyen bir hikayenin,
Acıya basan parmaklarıydım ben.

Yüreğimi avuçlarında sıkan
Ve
Göğüs kafesimi kalın kilitler altında parçalayan
o silahın adıydı aşk
Ve ben
Bu adın altındaki isimsiz kahramanım
Ya da seve seve yanmaya gönüllü köleyim...
Suzi