Kül olmadım Şiiri - Ali Uzun

Bir ateştir yanıyorum,
Daha yanar kül olmadım.
Bir tutku ki dönüyorum,
Şah'a giden yol olmadım.

Oy n'olayım,kul olayım?
Pire giden yol olayım,
Parmağında mızrap perde,
Pir sazında tel olayım.

Daha çok ham pişemedim,
Ben benliği aşamadım,
Aşka gelip coşamadım,
Pir sözünde bal olmadım.

Daha da dost pişmem gerek,
Bu yolda çok düşmem gerek,
İlim irfan koşmam gerek,
Pir kapında kul olmadım.

Rüzgar olup dağı yıktım,
Hırçınlaşıp çağı yıktım,
Derem derken bağı yıktım,
Pir’e akan sel olmadım

Dağlar başı dumanlıdır,
Pişmeyenler gümanlıdır
Arif olan imanlıdır,
Yolumu yol bil olmadım,

Bin bir çatlak var yapımda,
Dikenim gülün sapında,
Kul olmadım Pir kapında,
Bağ, bahçede gül olmadım.

İnsan olmak adla değil,
Balı şeker tatla değil,
Vucut, gövde etle değil,
Daha tava gel olmadım.

N'olur Pir’im beni anla,
Bağlanmışım seri, canla,
Hamım, pişerim zamanla
Şeytan şerle kal olmadım.

Ali Uzun Pir’e aşık,
Günahlıyım yüz kırışık,
Şahım tutsa bana ışık,
Ballı, şeker, dil olmadım.