Kül Oldu Gönül Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Yalnızmı yazıldı benim kaderim,
Kime gönül versem yüz çeviriyor.
Hiç bitmeyecek mi kederim benim,
Bugün yarın derken ömrüm eriyor...

Hangi dalı tutsam elim yanıyor,
Bir ahu gözlüye kul oldu gönül.
İçimde buruk bir yara kanıyor,
Yıllar boyu yandı kül oldu gönül...

Boş geçen günlerim özlem tütüyor,
Çırpınır içimde sonsuz arzular.
Yaşama isteğim bitti bitiyor,
Haram oldu yıllar yılı uykular...

Açmadı çiçeğim gönlüm kurudu,
Gülmemiz mahşere kaldı Volkani.
Döküldü yaprağım dalım kurudu,
Kimse bilmez her gün öldü Volkani...