Mürvet görmedim, sevdiğimden.
Önce sel oldu, sonra yel oldu.
Tutup saramadım, evdiğimden.
Önce bal oldu, sonra kıl oldu.
Bir tat alamadım, gevdiğimden.
Önce can oldu, sonra cin oldu.
Bir şey anlamadım, yiydiğim’den.
Önce ar oldu, sonra şer oldu.
Sevdiğime, asla doyamadım.
Önce yol oldu, sonra çöl oldu.
Paksoy’umu, sevdi sayamadım.
Önce kor oldu, sonra kül oldu.
Kayıt Tarihi : 24.2.2010 21:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!