Kül Olan Benim Şiiri - İsmet Barlıoğlu

İnanma; masaldır Aslı 'yla Kerem,
Karasevdalara tutulan benim.
Harcarım kalbimi esirgemeden,
Aslı 'nın önünde kül olan benim.

Mecnun hikayedir, Leyla efsane,
Kum oldum sahrada ben tane tane,
Mecnun 'un çilesi, derdi bahane,
Kupkuru çöllerde kıvranan benim.

Aşıklar benzemez biribirine,
Aşık yakışmalı kendi yerine,
Ferhat aldanmamış asla Şirin 'e,
Dünyada bir kanan, aldanan benim.

Hurşit Mahmihri 'yi böyle mi sevdi?
Emrah Gülperi 'yi böyle mi övdü?
Ben yare kul oldum, o istemedi,
İrdenen, itilen, bıkılan benim.

Güzeller peşinde Karacaoğlan,
Mahı Firuz 'una yanmış Nevcivan,
Boş vermiş Hatun 'u Alvar 'lı Reyhan,
Ateşler içinde yakılan benim.

Nihani Baba yok, Afganlı kız yok,
Geceler eskidi, bir tek yıldız yok,
Yorgun masallarda artık yaldız yok,
Şimdi pazarlarda satılan benim.

(BİR YORGUN FIRTINA isimli hece şiirlerinden > 33-34/100)