Kul Ol Şiiri - Abbas Paksoy

Kul Ol
Şunu bil, Allah vardır, birdir.
Bizlere görünmez, bir sırdır.
Ona kul olmaksa, çok zordur.
Hak yolunu, görmeyen kördür.

Yirmi beş peygamberi, vardı.
Her birisi, birer din yaydı.
İnsana, hak kitabı saydı.
Dünya alem, onları duydu.

Hak cennet’i, allı, yeşilli,
Orda, huri’ler, tatlı dilli.
Ab-u hayat’ta, durgun selli.
Sen girmez misin, bu bahçeye.

Cehennem’de, görünmez ateş.
Sen, gidip olma, şeytana, eş.
Oku da, Allah yolunda, piş.
O yollara, gitme, gel, insan.

Allah, sana, kaderi, yazdı.
Kul olanlar, kaderi, kazdı.
Hak yoluna, gidenler, azdı.
Gel de, gerçek kul ol, sen insan.

Bir bak, hak kitabı, Kuran’a.
Yol gösteriyor, gel, iman’a.
Karşı gelme, ana, baba’na.
Gel, Allah yol’una, gir insan.

Muhammet, Allah’ın Resulü,
Yolu şaşma, Allah’ın kulu.
Gayrı yollar, çamurlu, sulu.
Misk kokulu yola, gel, insan.

İnsana verilir, güzel huy.
Kulak tıkama, doğruyu duy.
Her alamette, vardır bir pay.
Kapama gözünü, aç insan.

Paksoy’u, koydular sedyeye.
Rabbim, cennet’e et, hediye.
Ateş koyma, bana, su diye.
Zemzem, ikram eyle, Allah’ım.