Kul Niyetine Şiiri - Adem Durmazer

Yapayalnız kalıp tüm dostları yitirince
Hayalleri umutları teker teker bitirince
Deryalara dayanıp yolun sonunu getirince
Binivermişsin bana hurda SAL niyetine

Bülbülün ötmediği gülün açmadığı bir yerde
Gömülünce karamsarlık denen çaresiz derde
Kanatların kırılıp inince gözlerine perde
Konuvermişsin bana çiçekli DAL niyetine

Hasretlik derman bırakmayınca canda
Çareler arayıp durmuşsun dört bir yanda
Acıdan kıvranıp iki büklüm olduğun anda
Tadıvermişsin beni hakiki BAL niyetine

Şans kapıyı çalıp paranın tadına erince
İpeklere bürünüp gülleri koklayıp derince
Bırakıp giden dostlar dönüp selam verince
Atıvermişsin beni bir kenara MAL niyetine

Yanında bir saniye durmam bağlasan da
Kapımı açmam bir daha günlerce ağlasan da
Diz çöküp ayaklarıma kapanarak yalvarsan da
Haşa kabul etmem artık seni KUL niyetine

Altın olsan zümrüt olsan da bakmam yüzüne
Yeminler etsen de inanmayacağım tek sözüne
Sakın sakın bir daha görüneyim deme gözüme
Odama bile sermem artık seni ÇUL niyetine
Adem Durmazer