Kul musun, Nesin? Şiiri - Mehmet Şahan

KUL MUSUN, NESİN?

Seni gören gonca güller sönüyor,
Rengi lal eyleyen al mısın, nesin?
Sırra eren nice diller dönüyor,
Lalı hal eyleyen bal mısın nesin?

İnleyenler yorgun argın kalmıyor,
Dinleyenler vurgun dargın kalmıyor.
Ünleyenler durgun kırgın kalmıyor,
Zehri bal eyleyen dil misin, nesin?

Ağını örünce kırda açıyor,
İlgiyi görünce zorda açıyor.
Sevgiye erince zarda açıyor,
Çöpü dal eyleyen gül müsün, nesin?

Gözeler, koyaklar bendi aşıyor;
Çağlayan bulaklar sanki taşıyor.
Gürleyen ırmaklar sana koşuyor,
Nehre el eyleyen göl müsün, nesin?

Gönülde akıyor şulesi, kârı;
Kalplere bakıyor lalesi, narı!
Yürekler yakıyor halesi, harı;
Aşka gel eyleyen çöl müsün, nesin?

Hemhal olup tadın alan gitmiyor,
Sevgi dolup memnun kalan gitmiyor,
Dostluk bulup postun salan gitmiyor,
Dostu bol eyleyen yol musun, nesin?

Pir-î Fâni der ki; ünün Hak diyor,
Öyle aşikâr ki günün Hak diyor!
Özün söze yar ki yönün Hak diyor,
Hakk’ı yol eyleyen kul musun, nesin?

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
07.05.2021 – İSTANBUL