Kül Menekşe Şiiri - Figen Güler

Gökyüzünde yanık bir perde,
Gözlerimdeyse mor bir gölge.
Açan çiçek küllerin arasında,
Gece ne kadar kırılmış olsa da.

Kimse bilmez nereden geldiğini,
Küller arasında kayıp bedenini.
Ne rüzgar sever, ne güneş öper;
Sadece zaman ruhundan geçer.

Cevabı ise sadece gece anlar
Ve sessizliği kanıyla o boyar.
Gizli bir kalp taşlarının altında;
Kül menekşe hatırlatır bana.

Sönmüş ateşin anısına küsmüş,
Sabahın seheri yere düşmüş;
Moruyla o ateşten doğmamış,
Her yanışta erkenden uyanmış.

Külden taç taşıyor başında,
Eriyen yıldız karanlık suyunda;
İsten, dumandan yapılmış ayna—
Kendine yabancı, içine bakınca.