Kul Kula Hiç Acımaz Şiiri - Fahri Bulut

KUL KULA HİÇ ACIMAZ
Allah acı malıdır, yarattıysa kuluna,
Öksüzlere-yetime, yoksuluna-duluna.
Kullar ortak olmalı, Allah'ın mallarına,
Rab kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.

Kendisi sahibidir, on sekiz bin alemin,
Bırakınız insanı, meleklerin ve cinin.
Kula biat etmemek, cezası ol İblis’in
Hak kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.

Rab bil alemin diye, yazılıdır kuranda,
Biri sarayda yaşar, birileri viran da.
Biri yerde sürünür, biri mamur cihanda,
Rab kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.

Yoksul kulu varsıla, her dem kulluk yapıyor,
Şakirtler şeyhlerine, biat edip tapıyor.
Sirkler ayyuka çıktı, türbelerden akıyor,
Hak kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.

Birisi lahmacuna, artı kebap dürüyor,
Birisi çöplüklerden, kuru ekmek arıyor.
Güçlü olan insanlar, güçsüzleri yoluyor,
Rab kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.

Zengine bu dünyada, her şey peşin veriyor,
Yoksulların hakları, sine borca kalıyor.
Zenginler çok yiyerek, fakir aç-aç ölüyor,
Hak kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.

Rızaoğlu, doğruyu Allah'a da söylerim,
Şehirler cennet gibi, cehennem şu köylerim.
Yargısız infazlara, başlamayın beylerim,
Rab kula acımasa, kul-kula hiç acımaz.
Zengin -fakir kardeşe, aç ölse sahip çıkmaz.
05 TEMMUZ 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU