Kül Kokusu Var Üstüm de

Sarmayan bir daha... Bir daha.
Kollarına almazsa, kırılır mı?
Hiç yüreğin de tutulan dünyaya
seven böyle dökülüp, saçılır mı?
İnan içinde bulup senin her sokağını
yürüyorum geçtiğin bütün izlerden!
Usulca kuruyorum bir nehir yüzümde
her gün seninle üşüyorum desem;
her gün hasretin bu sert yüzün de,
insan aşkı için öğreniyor;
dokunmak nasılmış güneşe! ..
Ben güneşi eğiyorum,
sen karanlık diye ağlıyormuşsun(!)
Oysa karanlığı yakan içimizdi.
Ben güneşi gözlerin diye sevdim
ellerim siyah, kömürden kara.
Kül kokusu var üstümde.