* Kül Kızılı Gül Şiiri - Fatma Doğan

KÜL KIZILI GÜL
#fatmadoğan
Rüzgar gibi esip geçti , yanı başımdan bu gece ,
şiirden kanatlarını çırptı, adı meçhul bir şairin kitabı.
Bir şiir bıraktı gökyüzünün zülüflerine, upuzun ve kül kırmızısı
Öyle bir savruldu ki dizeler, öylesine üfledi ki nefesini bir kızıl gonca gül,
hasret sahilimde koyun koyuna uyuyan,
kumdan kirpikli gözlerime ,zamanın tozu kaçtı,
yarı tatlı , yarı acıydı şiiri, ama en çokta ciğerimi kavurdu ateş.
Gözyaşlarım, yağmurdan daha ıslak ve daha şeffaftı, aktıkça aktı, aktı.
Tümü siyah ,beyazdı galiba güzel anılarımın.
ve sağnak sağnak yağdı denizlerime rengi akıp giden hatıralar.
Dalgalarımın nasibine kayaların yüreğinin tuzunu emmek düştü,
Yüreğime ise upuzun kaşkoluna sarınmış bir kış gecesinin hüznü.
Nasıl bir şiir okudun ki sen bana, şubatın şairi?
İlmik ilmik boğazıma dizdin özlediğim ne varsa yaşama ,umuda ,aşka dair,
Al getir ne varsa benden alıp götürdüğün,
git getir.
Çölden aldığın kumumu çölüme geri ver,
Bahçemden çaldığın kırmızıyı ,gülüme.
Gökten söktüğün yıldızı, aya.
Benden çaldığın hayatı elime geri ver.
Hepsini istiyorum, şubatın şairi, alacaklıyım senden.
Ben kül kırmızı güllere küstüm sayende.
Çocukluğumla arama şiirinin burnunu soktun.
Çocukluğumla aramda şimdi gözaltlarıma yerleşen mor renkli şiirler var,
Saçlarıma yağan kül rengi güller,
Ben kül rengi güllere , mor şiirlere küskünüm şair,
Şiiri seveceği bir yüreği yoksa kızıl güllerin
Şairini gömeceği bir şiiri oluyormuş meğer insanın.
(FATMA DOĞAN 07.02.2025/TURHAL)