Kül Kedisi Şiiri - Mert Sarı

Gittin de ne oldu, vardığın yer düşler ülkesi mi ?
Dön arkanı bak, sana aşık büyüttüm bu kesimi
Diyeceksin bugün varım yarın kesin mi ?
Bir kalem bir sigara ve onca şiirle evet kesin

Kim ne derse desin, kalpte sırdır izin
Söyle hangi çöle oldun kır denizi ?
Yokluğunun tortusuyla tıkanır genzim
Ciğerlerim, dağlarına paralel kül kedisi

Her sonu başa, her başı sana taşıdım
Anılarla sildim içime akan sanatın yaşını
Bu kaderin beni kolumdan tutup sana atışı
Tanışın, çünkü yazdığım her şiir arkadaşın

Her mısrama derin anlamlar gizledim
Her anlamı eli kabuklu yaralar izledi
Yazdıklarıma seni gösteren sis dedim
Galiba o, bu hislerde kaybolmamı istedi

O kim mi ? O saçlarını geceden toplayan
O bütün ormanları gözleriyle koklayan
O cenneti , çocuk yüreğiyle yoklayan
O derdi, kederi, acıyı, çileyi yok sayan

O mazlumun hür sesi
Kışın parkası,yazın gölgesi
Acısı sevenlerin, şiirlerin öznesi
Onu tanımayanlar da özlesin

Ona el sürmeye utanır insanoğlu
Fark etse beni, sevdiğimi bilse ne olur ?
Yanlışa meyil etsem, ona doğru varsa doğru
Hey analar onu hakeden varsa doğurun

Herşeyim yanlıştı onu tanımak dışında
Beni aşkın içine sokup o kalmıştı dışında
Canlanıyordu her kaleme yeniden bakışımda
Bini aşkın kelimenin yürek atışında

Noktasız cümlem, orantısız gücüm
Gel al canımı yoksa hatrı kalır öcün
Sen dirayetim, sunduğum beyin göçü
Dışıma efkarsın içime gülücük

Sen kötü sonlu masalların prensesi
Saygı duruşum, acıya siren sesi
Seni unutacaksam yüreğim direnmesin
İçime ağlarsam içini siler misin ?