Kül Kedisi Şiiri - İkram Gökhan Akcebe

Benim yemeğim önüme gelir,
Senin yemeğin elinden kaçar.
Ben çok mutlu bir ev kedisiyim,
Sense, mahallenin pis kedisi.

Ben kucaklardan hiç inmem,
Sen kaldırımlarda pineklerken.
Hasta olsam üzülenlerim var,
Seni soran yok, yitip giderken.

Benim tüylerim bakımlı parlak,
Senin tüylerin bitlerle doluyken.
Benim gözyaşlarım sevinçten!
Senin korkun var, köpeklerden.

Sen çocukların maskarası ol,
Bense ailemin biricik sevgilisi.
Sen ilgisizlikten miyavlayıp dur,
Benim miyavım var onların ilgisi.

Sen soğuk pencere önüne kurul.
Ben şöminenin önünde uyurken,
Babamız bir mi diye bana sorma,
Senin anan var, belli ki kül kedisi.