Kül Kedisi Şiiri - Afet Kırat

Bir ocağın başında,
Türlü dertler başında
Daha ömrün başında,
Belki yolun başında
Kül kedisi demişler, olmasa bile adı
Yaşamakmış gönlünce, yalnız onun muradı.

Bahtının karasına,
Bakmadan yarasına
Aşının arasına
Gam sardı narasına
Dolaşıp durdu hergün, kasabın kapısında
Sevgi şefkat dilendi, bir kulun yapısında.

Sahibine bendeydi,
Yüzündeki bendeydi
Dudaklarda handeydi
Ahenge sazendeydi
Bir lokma ekmek için, delikleri izledi
Sırdaş oldu dostuna, kötülüğü gizledi.

Dilinde sevgilinin, mübarek parmak izi
Doldururken yıllardır, gözyaşıyla denizi
Gizemli bir perinin, sihirli asasıyla
Vedalaştı aniden, çoğalan tasasıyla
Sevgiyle miyavladı, kayboldu kül kedisi
Gülizarda yaşıyor, o şimdi gül kedisi.

Afet İnce Kırat