Afili bir yalnızlığı sahiplendi
Göğün silik, gri bulut hüznü
Şehirde yağmur beklentisi vardı
Kaldırımlarında aşk satıcıları
Hani şu uzatılan sevgililer gününde
Karanfildir öbür adı
Derken süzüldü, dağıldı
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
çok hoş, bu şiiri çok sevdim...
teşekkür ve tebriklerimle şair...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta