Kül Kedisi Şiiri - Doğan Oruç

Afili bir yalnızlığı sahiplendi
Göğün silik, gri bulut hüznü
Şehirde yağmur beklentisi vardı
Kaldırımlarında aşk satıcıları
Hani şu uzatılan sevgililer gününde
Karanfildir öbür adı
Derken süzüldü, dağıldı
Kül renginde, külkedisi kılığında
Denizde bir yansıma
Ve fakat saat, on iki değildi

İstanbul’un bir kartpostal akşamı
21. yy ‘dan kalma sokağına
Vosvoslar doluşur
Bir kör akordiyon çalar
Duyulmaz, saçak altı aşk nağmeleri
Zaten yağmur da yağmıyordur
Her şey durağan
Her şey alabildiğince olağan
Ve hiçbir şey olmayacakmış gibi sıradışıdır
Örneğin, peri ve sihirli değnek