Kul hali Şiiri - Halife Bozbayır

Kul hali
Bu âleme gelir açarsın gözü,
Dinlemezsin sana söylenen sözü,
Geldin gideceksin kar etme yüzü,
Kul olmazsan nara yanar gidersin.

Rızkını almadan buğday baş vermez,
Tamah gözün kördür âlemi görmez,
İlkin kan emerdi süt sorsan bilmez,
Kevser’den süt içer kanar gidersin

Halile ateşler olmadı mı gül,
Yaratan kuluna eylemezmiş zül,
İstersen ateş ol ister isen kül,
Kul olmazsan nara yanar gidersin.

Tamah isen sağır olur kulağın,
Uzatsan uzanmaz elin ayağın,
Zikreylerse her dem dilin dudağın,
Baldan ırmakları banar gidersin.

Erlerin sözünü dinle erden ol,
Cihat et; canını ver de serden ol,
Kevser’e götürür Hakk’a giden yol,
Baldan ırmak akar kanar gidersin.

Garez gözü kapar, göstermez bir şey,
Boşa mı feryat da üfürdüğün ney,
İster köle olsan ister isen bey,
Kul olmazsan nara yanar gidersin.

Dağları bir deve gibi oynatan,
Katran kazanında canlar kaynatan,
Gelmedi mi söyle doğru anlatan,
Dinlemezsen nefse kanar gidersin.

Halife olarak geldin dünyaya,
Boşa geçti ömrün gün saya saya,
Bir salavat getir sen Mustafa’ya
Yoksa cehennemde yanar gidersin.