Kul Hakkı Şiiri - Nevzat Seçen

KUL HAKKI

Kul hakkını yedikçe,
Şişiyor bak karınlar.
Kendini bir şey sanmış da,
Küçülmüyor burunlar.

Fakir idi, zengin doğdu,
Koca köşkler evcik oldu,
Ben attıkça o, selâm durdu,
Bulaştıkça bitmiyor sorunlar.

Kim bunlar, kime benziyor,
Biri tutuyor, biri temizliyor.
Birinin kirini, öbürü gizliyor,
Sallamakla düzelmiyor sorunlar.

Yak ışığı, aydınlansın her yan,
Kimin umurunda bitiyorsa vatan.
Kan vermedi ki acısın, toprağı satan.
Günlük oynaşla, kararıyor yarınlar.

Bir sağa, bir sola, sille tokat girdiler,
Ağzı laf edenden, ağır hesap sordular.
Şairin, yazarın elinden kalemini kırdılar,
Kendilerinden başkasını okutmuyor kitaplar.

Onlar göbekli, ben zayıfım kime ne?
Bu fakirin sözleri anlayana, bilene.
Gaygısız, ağzını sıkı tut sen yine de,
Sen konuştukça dertler çoğalıyor, bitmiyor.