Çöl Bulamazsın Şiiri - Mehmet İslami

Arananın burda olmadığından
Seni tenvir eden kul bulamazsın
Dünyada ümidin kalmadığından
Semâya çıkmağa yol bulamazsın

Ehl-i dünya sivilceyi patlatır
Samân varsa üzerine atlatır
Dost olana hançerini saplatır
Ayağa kalkmağa hâl bulamazsın

Arkadaş olanlar üstüne çöker
Sevgi muhabbeti gönülden söker
Sen köklü çınarı eğerde büker
Gayri tutunacak dal bulamazsın

Etrafına şöyle bir bakarsın ki
Evlâdı iyalin yok imiş sanki
Öyle bir zamana giriftarsın ki
Bülbüller ötmüyor gül bulamazsın

Serveti samânın beş metresinden
Teneşirde kalır giyilen kefen
Üryân olarak ona geldiğinden
Seni taşıyacak sal bulamazsın

İster davula vur ister öt zurna
İster ceylanım de istersen turna
Gece gündüz deme ister hiç durma
Her iki cihanda çal bulamazsın

Receb mazi oldu Ümid istikbâl
Ameli sâlih et Şâbandır bu hâl
Ramedân atide erişmek muhâl
Mecnûn olmak için çöl bulamazsın

İhlâssız amelle ‘KULUM’ demez Hak
Kulluk künyesini gerdanına tak
Esrâr-ı Arının peteğine bak
Gülden rayihâlı bal bulamazsın

İSLÂMİ: esrâr-ı hayât, destanda
Aklın, fikrin, gönlün, bağ-ı bostanda
Defin yerin olan mezaristanda
Altına serecek çul bulamazsın