Kul Bulamadım Şiiri - Melek Bal

Hayat denen iki yüzlü dünyada
Özü sözü sadık kul bulamadım
Çile deryasının düştüm dibine
Sarılıp tutacak dal bulamadım

El için kendimi boş yere yordum
Ne bir lezzet aldım ne de gün gördüm
Gönül kervanını çıkmaza sürdüm
Menzile varacak yol bulamadım

Özümü yıkayıp paklayam dedim
Cânânı canımda saklayam dedim
Şöyle doya doya koklayam dedim
Dikenden arınmış gül bulamadım

Çeşit çeşit kullar yaratmış Allah
Güçlüler güçsüzü eziyor billah
Evliyayım dese inanmam vallah
Hak kelâmı eden dil bulamadım

Serbade’yim yaralıyım, yandım ben
Riyakâr kullara nasıl kandım ben
Her yüze güleni dostum sandım ben
Dar günde uzanan el bulamadım