Kul Benim Adım Şiiri - Nuriye Akyol

Kırık talihimin iki ayağı
Dört yana bölünen yol benim adım...
Kendi sahibimden yedim dayağı
Tozları alınan çul benim adım...

Âşıklar aklını bırakıp geldi
Ummân sandıkları susuz bir çöldü
Bülbüller vuslata ermeden öldü
Goncası yolunan gül benim adım...

Ervah-ı ezelde var etti Mevlâ
Önüne nimetler serdi pek âlâ
Diledi ki insan pür-i pak kala
Değersiz bulunan pul benim adım....

Bismillah diyerek, kapılar açan
Şeytanın emrinde küfr'e yol açan
Gıybete dalınca kendinden geçen
Sükut'u çalınan dil benim adım...

Bir kuru ekmeğim olsun yarına
Gönlümde heves yok, asla Kârun'a
Çarpılıp dururum gam duvarına
Her yöne salınan yel benim adım....

Abdal bir dervişim menzil yolunda
Ateşe yürürüm dostun kolunda
Kardeş candır ammâ, yâr'in dilinde
Gönülden silinen, el benim adım...

Azraille gezer, sûr'u beklerim
Başım gökte ama, yerde köklerim
Her gün günahıma günah eklerim
Nûrfânî bilinen kul benim adım...

31/7/2025