Kul Beni Şiiri - İzzet Gayretli

Bu nasıl bir yaşama biçimidir söyleyin
Şu sabrımı sabırdan taşırıyor kul beni
Zinhar kör şeytanın yolunda yol eyleyen
Bildiğim hak yolundan şaşırıyor kul beni

Bunca zulüm bunca çile yükü boynumda
Dost dediğim dostlarım yılan olmuş koynumda
İnsan hile kar mıdır  oynadığı oyunda
Hayat çenğin de yere düşürüyor kul beni

İsyanım hiç olmadı şükrüm kaderden yana
Dünya imtihan imiş nefis taşıyan cana
Kulların merhameti zulüm her zaman bana
Cehennem ateşinde pişiriyor kul beni

Can dediklerim canım yaktı küle dönderdi
Külüm rüzgara verip diyarlara gönderdi
Gasvete düşürüpde yüklediler bin derdi
Dert ile dağdan dağa aşırıyor kul beni

Gayretliyem celladın vurur ensene tokat
Ağlamakla kalmadı gözde ne fer ne takat
Duyguların perişan hayallerinse sakat
Nedensiz haller ile deşiriyor kul beni