Kul ben olsaydım Şiiri - Tuncay Akdeniz

Yağan karlar gibi,yağsaydım beyaz,
Eriyip,eriyip,sel ben olsaydım.
Yunusca gönülden,eylesem niyaz,
Hakkı zikir eden,dil ben olsaydım...

Yusuf hasretiyle,yollar gözleyen,
Gurbet ellerinde,bağrı sızlayan.
Aşkın odu ile, yürek közleyen.
Mecnun sevdasına,çöl ben olsaydım...

Cehâlet yoluma,kurmasa engel,
Tapduk dergahına,deseler gel,gel.
Aşk için canımla,öderim bedel,
Kerem gibi yanıp,kül ben olsaydım...

Şeytanı batıla,etmese maşa
İkilik edersem,çarpsınlar taşa.
Mirâçta; Resûlu,çağırdı arşa,
Tûrabına giden,yol ben olsaydım...

Hakk için çağlasa,gözümün yaşı,
Kıyam durup eysem,secdeye başı.
Haramlardan uzak,yapsam her işi,
Alan değil veren,el ben olsaydım...

Kibirde gururda,küçülen olsam,
Pınarlardan sebil,içilen olsam.
Gönül bağlarında,açılan olsam,
Kuşların konduğu,dal ben olsaydım...

Bülbül gibi figan,etsem o güle.
Türk; İslam yaşayıp,uysam; Resule.
Vatanın derdiyle,çeksemde çile,
Şehitler safında,al ben olsaydım...

Allahtan korksaydım,hakkı bilmekten,
Elenip geçseydim,nefs-i elekten.
Hesap sorulmasa,yedi göbekten,
Sırât-ı mizânda,yel ben olsaydım...

Kul Tuncayım kalbe,sevgi katsaydın,
Hakk bildiğin doğru,yöne gitseydin.
Bir akçeye; Bin deveyi gütseydin,
Veysel gibi sadık,kul ben olsaydım...