Ne kaldı elimde acından başka
söylemeye varmaz dilim
Sen bilirsin beni
Küçükken de böyleydim
Anlatamazdım içimde birikenleri
Şimdi elimde kalem yazıyorum
Birikiyor söylemekten kaçındıklarım
Önüne geçmeliyim bu çocukluğun
Büyümeliyim belki…
Kalem kırılınca söz gider mi hiç
Sevgili gidince aşk biter mi
Gözyaşları anlatmaya yeter mi
Yine çocuk gibi konuşuyorum,
Önüne geçmeliyim bu çocukluğun
Büyümeliyim belki…
Sönük bir kül bahçesi buralar
Gözlerim yollarının yorgun bekçisi
Yüreğim bakışının arsız dilencisi
Anla büyümeyeceğim
Önüne geçemiyorum bu çocukluğun
Bilmelisin belki…
Kayıt Tarihi : 10.4.2017 11:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!