Kül Anatomisi Şiiri - Cumali Çorbacı

Sevgili katilime..
-----

Şimdi ölüyorum
Kimliğim hayat
Bir tek sende yaşayan

Şimdi gidiyorum
Kimliğim ceset
Kendi tabutunu taşıyan
-----

Sen gelme
Bakışlarını gönder bana hıçkırıklarını
Göz yaşlarını göçmen bulutlarla
Sonra kokunu takıp rüzgarın kanatlarına
Gözlerinin gözlerime değdiği anı gönder
Dünü gönder
Sonra sende kalan beni gönder-sevdamı

Hasretimi gönder ayrılığı gönder sonra
Öldürdüğün seni gönder -pişmanlığını
Geçmiş zaman unutmuş olabilir insan
Hayallerimi düşlerimi gönder-sen gelme
Anı denen sabıkalı bir uçurumdur korkuların
Kendi intiharını gönder...

Bana benim sandığım-ölesiye inandığım-
Seni gönder-sen gelme
Saçlarına düşmüş akların
Sevdiğin çocukların vardır biliyorum
Hayat bu
Nasıl kabulenirsen öyle gider
Nasıl başlarsa öyle biter
Ardından biraz ateş biraz kül biraz keder
Kader be ustam hepsi kader
Bana aldanmışlığımı gönder-tükenişini
İhanetini-kendine...

Sen gelme...

Sensizliğe tutsak değil artık ayrılıklar
Yüreğimde ölümü utandıran ihanetin var...