Kul Allah’tan Korkarsa Şiiri - Sadullah ...

Kul, Allah’tan korkarsa
Yeter de artar bile
Kara topraktan bir yer
Hakkı olmayana sarkarsa
Gönül doymaz, yetmez dağlar bile.

İnsanın dünya kadar malı olsa
Yine de bitmesinden korkar
Çalınma şüphesi içine dolsa
Rahat bir şekilde uyuyamaz
Gece, gündüz bekçilik yapar
Doya doya yiyemediği mal
Gönlüne verirken keder
Onu da hiç acımadan
Başkası yer.

Kul, Allah’tan korkarsa
Razı olur verilene
Kalbini yaratana bağlarsa
Derdi bal gibi olur
Ah etmez, kendine verilmeyene!

Kul, Allah’tan korkarsa
İnsanlar içinde yapamadığını
Tenha yerlerde de yapmaz
Takva ipinden sımsıkı tutarsa
Kalbinde taşıdığı şeyleri
Bir tepsi üzerine koyarak
Pazar Pazar dolaştırmaktan
Asla utanmaz.

Kul, Allah’tan korkarsa
Titrer haksızlık yapmaktan
İnsanların kalbini kırmaktan
Su yolunu bulup nasıl akarsa
O da nurlu yolunu bulur
Uzak durur sapmaktan.
Kul, Allah’tan korkarsa
Bu dünyada emanetçi olduğunu bilir
Elinden alınanlar için üzülmez
Kendinden aşağıda olanlara bakarsa
Şükretmenin değerini bilir
Bir köşeye çekilip kederinden büzülmez.

Kul, Allah’tan korkarsa
Büyüklüğe kalkışmaz
Kibir, haset hastalığından
Uzak durur
Daim tefekküre dalarsa
Bilir ki, Mü’mine;
Edepten başkası yakışmaz.

Kul, Allah’tan korkarsa
Herkes onun elinden, dilinden
Güvende olur
İçindeki kötülükleri atarsa
Taviz vermezse güzel dininden
Allah indinde “gözde kul” olur.

Kul, Allah’tan korkarsa
Başka hiçbir şeyden korkmaz
İnandığı tüm esaslara
Ölümüne bağlanırsa
Bütün dünya üstüne gelse
Asla gevşemez
Gerekirse can vermekten
Geri kalmaz.