Allah sordu, yaratmadan evvel Adem'i.
Dedi: ''Adem, kimdir Rabbi âlemin? ''
Dedi Adem: ''Sensin Rabbi âlemin.''
Sözler tutuldu, kul Adem açtı gözünü.
Zaman geçti, Adem büyüdü; serpildi.
Sonra bir ay parçasına çarpıldı.
Uğrunda ilden ile savruldu.
Közler tutuştu, kul Adem aştı özünü.
Demem odur, sözler de unutulur.
Aşk ateşinde gözler de kurutulur.
Aşığın gözyaşıyla yüzler de arıtılır.
Sazlar vuruldu, kul Adem saçtı sözünü.
Kayıt Tarihi : 18.3.2020 02:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!