Kül Şiiri - Mehmet Söğüt

Nereye baksam yangın yeri kül
külde tutuşur bir gün
değirmi döngü içindeyim
söz ile köz arasında
ağulu sözlerin ilmeğinde
aşağılanmalar,aşağılayan aşağılıklar
maziye karıştı
mavi bir bulut gibi can verdiğim ilk hayat.

Enki ve can
saz ile kelam,bitimsiz aşk
yürüdüğün sevda, bilesinki pisliğe fink atamaz.

Büyüyen umut kalesiydim yenildim
yenilmek koca bir ünlem işareti
yenilgi,yenilenlerin davacısı
dipten bir ses,ses yükseldikçe
bozulur sukunet
rötarlı değil tam zamanında,de
ulan piç defol git başımda.