Kül Şiiri - Qehreman Arig

ahh ruhum;
kalk artık yatağından ve şu kalabalığa karış...
kalk artık seni korkak...!
bedenimden leş kokuları yayılıyor mahallenin sessizliğine...
o kendi ölümünü buldu.
her şey ağır bir ölüme uzanıyor...
şiirlerim,benim olmayan fikirlerim ve şarkılarım
hepsi gidiyor...
yaş otuz ve ikinci doğuma hazırlanıyor ömrüm.
hayatımdan ateş'e giden bir tünel kazdım...
ve bana ait olmayan her ben'i oraya saldım.
onlar yanıyor...
ben acıdan kıvranıyorum.
her yanan kelime de anılarımın çığlığını duydum.
şimdi kıvırmışım dizlerimi göğsüme...
gidenler için derin bir hüzne dalıyorum...
ve beni afffetmelerini umarak usulca ağlıyorum....