Kül Şiiri - Ada Güner

Çekip gitmek istiyorum buralardan
Öyle bir gitmek istemek ki bu
Tarifi yok
Kendimi bile istemiyorum peşime
Tüm belleğimi
Kalbimi fırlatıp bu şehrin bir köşesine
Bırakmak istiyorum kendimi rüzgârlara
Böyle nereye isterse rüzgar oraya gitmek istiyorum
Kuru bir yaprak misali oradan oraya sürüklenmek
Ya da denize bırakmak kendimi
İçine gizli bir aşkın sözleri yazılmış ve sonsuza dek ağzı kapatılıp denize fırlatılmış bir şişe gibi bırakmak istiyorum kendimi denizlere
Ama yağmur olup yağıyorum yine bu şehrin topraklarına
Sonra ne mi oluyor
Keder büyüyor
Acı büyüyor
Daha fazla yağıyorum
Ben yağdıkça onlar büyüyor
Ben küçülüyorum
Ben küçüldükçe acım büyüyor
Yüzümü keder kaplıyor
Ve sonunda kocaman bir ateşten geriye kalan bir yığınak kül oluyor kalıyorum
Peki var mı küllerini saklayacak olan bir vazoda
İşte bunu yemin olsun ki bilmiyorum