Kül Şiiri - Oğuz Toy

Ölüm ve üzerine yüklenen yükümlülükler
Ölmek o kadarda ağır değil
Zor da olmasında hacet yok
Aşk acısı mı en ağırı
Yalnızlık mı sevilmemek mi
Aşağılanmak mı ağır
Toplumda barınamamak mı acı
Konuşamamak düğümlenmek mi koyar
Yaşanmışlıklar diyip kaçınmak mı
Evlatlarını toprağa vermek mi en ağırı yoksa
Dahası yok dermişçesine reddetmek mi yaşadığını
Evlatlarını toprağa bile verememek mi veya
Her odun kokusunda canı anımsamak mı
Tanrının imtihanıyla mı yüzleşmek
Ve başarısız olunca kafaları susturmada
Yasaklananlara meyletmek mi problem
Yoksa ne de dayanılası değil mi evlatlarının her uyuduğunda seni uyandırması
Baba uyan baba
Canım acıyor baba bir şey yapsana
Erişememek yetmez mi
Tanrıya nasıl davranmalıyım
En azından farkındadır acıya dayanma gayretimin
Nitekim kestirip atmama izin verilmedi yine tanrı tarafından
Sen acı için yaratıldın ve buna maruzsun mu demeliydi sanki
Bide sonraları hayatıma ışık sokmaya çalışması
Pişmanlığından mıdır bilmem
Elden alınan hayata dokunmakta ne fayda
Kederin kaderiyle bırakılmışım
Mutlak yanımdasın tanrım
Mutlak benimlesin
Hezeyanlarım bilinmesin diye çok uğraşıyorum
Biliyorsun
Yaşarken yaşamam lazım
Ben yaşayayım acıyı da kederi de
Yeter ki bilinmesin ve sen benimle ol