Kul Şiiri - Cüneyt Arslan

Ben sana can pazarında kul idim
Keşke beni üç kuruşa satsaydın
Değersiz bir eşya gibi, hor görüp
Aşkımı da bir kenara atsaydın

İçimde akan sevda nehri sendin
Ömrümün miadı, dehri sendin
Aşk ummanında yüzen bahri sendin
Keşke aşka gömülüp de batsaydın

Tutmadın eş diye bir gün salımdan
Döndürdün kalbimi saadet yolundan
Kırıp getirdiğim o bahar dalımdan
Gençliğimi bir kez olsun, tatsaydın

Madem gidecektin bir gün ansızın
Madem ağır geldi yürekteki sızın
Çıktığı gibi bir evden hırsızın
Yüreğimin kapısını kapatsaydın

Toprak evladının evi, hazır içinde
Ne gam olsaydım şimdi kabir içinde
Öderdim borcumu belki huzur içinde
Son nefeste elimi sen tutsaydın