Sağanak bir yağmur özlem'i gibi toprağın yüzüne dökülen hüzünlerim,
Ardından bin yılın ağırlığı kül rengine dönük sevdiceğim,
Yokluğunun beynimi sızlatan kentte sensizliği dinliyorum..
Hangi acının gölgesidir hücrelerimi sıvazlayan,
Ellerimi açtığımda,bir balçık edasıyla içinde binlerce yılın hezeyanı,
Ve karşımda bir kız kulesinin suya yansıması..
Olmasaydın..
Kayıt Tarihi : 27.6.2016 00:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!