KÜL
soğuktu kül
ölü gibi sessiz
ve bir nefeste
dağılacak kadar
kırılgan
içimde yanan volkanların
lavlarını kusa kusa
harladım
kördü
ne coğrafyaları
ne renkleri biliyordu
gri ve kurşuniden başka
hüzünlü insanların
yüzleri gibiydi
donuk
anlamsız
dibine ışık vermeyen
arsız duygularla
uykusundan uyandırdım
düşlerini
ete kemiğe büründürdüm
ilaç verdim
sağalttım acılarını
kendini buldu
dindirdim özlemlerini
şimdi büyürken alazları
savururken
havaya dumanını
nazlı nazlı
yüreğinde saklı
gizli ihtilallerini haykırır
ustalaşmış yalnızlıklarının...15.11.2014
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 14:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!