Kül Şiiri - Nursen Özdoğan Kurban

Küle döndüğün gün
doğduğum gündü.
Annemin karnından
babamın sırtına bindi yüküm.
Sıcacık kor’dum
aşkın ateşiyle,
soldum
soğudum!
İşte, şu zamandır, kül’e döndüm.
Seni görünce
buldum kendimi,
adımı okudum tekrar tekrar.
Çocukluğa gizlenmiş
olgun bir yüz vardı ardında
bir de, yorgun yüreğim.
Hâlâ kanım kırmızı
ve sımsıcak yüreğim
Dokun! ...
Korkma, dağılsam da
savrulsam da
bi’şeycik olmaz bana.
“Gül” vaktim dünden önceydi.
Şimdi Kül’üm