Kül Şiiri - Şah İsmail Ateş

Şah İsmail
Bağlamış yüreğine
Atının dizginini
Ocak külün tanelerinde
Almış Gülüzar kokusu
Düşmüş arı gibi izine

Bir yanda güneş
Bir yandan sevda
Oluk oluk akmadıkça su
Suyun alevinde yanan Ferat’tır
Özlemler kül olur Şirin olur
Savrulur gönülden gönüle

Leyla kor alevin külünü
Sarmış zülfün ucuna
Mecnunsu alev damlaları
Aydınlatmış Bağdat gecelerini

Bir avuç kül
Aslı’yı Kerem’e katmış
Kül rengi sevdalar
İlmek ilmek dokunmuş
Acem halılarına

Tahir ile Zühre
Mavi kakmalı göklerde
Bir çift güvercin
Nakışlanmış kanatları
Aşkın tülenen külünde

Halep Tiflis arası
Dikenli özlem yolu
At nalı düşmüş geceye
Şahsenem aşkı ışıklı gözlerde
Kurşuni küller çoğalmış
Aşık Garip’li yüreklerde

Ve ben çağın
Aşık ozanı
Düşmüşüm
Eski sevdalar ağına
Miyase aşkının külünde
Yeşerdi mavi karanfiller