Kukuletalı Kız Şiiri - Gökhan Edip Şenel

Yağmur yağıyor,
Penceremden sokağı seyrediyorum,
Kukuletasıyla geçiyor bir kız,
Sanki sen geçiyorsun,
Hasretin içimi eziyor,
Ne de hazindir aşk,
Ne çok titrettir yüreği,
Madam Strauus’un
Sol yanındaki sevda gibi,
Toprak kokuları tütsü olmuş etrafa,
Bir yanda çimler,
Üzerlerinde yağmur damlaları,
Penceremde yağmur damlaları,
Gözümde yağmur damlaları,
Üşüyorum, üşüdükçe üşüyorum.
Düşler sokağına düşüyorum,
Zindanda paslı, ıslı duvarlara,
Yaslı gibi üşüyorum.
Katmer katmer,
Şerha şerha üşüyorum,
Sevdan peri masalı,
Aşkın hazin,
Ben biçare.
Kalp darmadağın,
Ruh darmadağın,
Almışım da başımı Mecnun gibi,
Sensiz öylesine yaşıyorum.
Yaz yağmurudur geçiyor,
Ardından ebemkuşağı,
Rengarenk,
Saçak bulut gökyüzünde,
İçimde sevda direniyor,
Kör ediyor gözlerimi,
Kulaklarımı sağır,
Dilimi lal,
Evren susuyor,
Susuyor benliğim tükenerek,
Mevsimlik güller gibi,
Ölüm samani,
Sevda nedenim,
Laedri, hakikatsiz düşlerim,
Kaf Dağından efsunlu,
Sancılı her yerim esaret-i aşktan.
Gökyüzüne uzatıyorum başımı,
Güvercin katarları geçiyor,
Özgürlük timsali,
Uçuyorum,
Ben de onlarla uçuyorum.
Ne kadar yabancıyım kendime,
Bu naçar yürekle,
Ezik yaşıyorum,
Düşler engelli,
Yaşam engelli,
Kalabalıklarda yalnız yaşıyorum,
Taşıyorum sular,
Seller misali,
Taştıkça taşıyorum,
Ne de imkansız aşk,
Hasret gibi,
Muhtaç gibi,
Madam Strauus’un
Sol yanındaki sevda gibi,
Üşüyorum,
Üşüdükçe üşüyorum,
Sevgili işte öylesine yaşıyorum.