Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğine sağlık Şemseddin ağabey
candan tebrikkkkkk
Mehmet kükremeye kükreyecek de !
O istence olanak tanıyacak bir siyai güç yok ortada.Bir iktidarsızlık var ...
Yoksa şimdiye değin kökü kazınırdı o itlerin.
Rahmetle anıyorum bu yurt uğruna ölümü seçen yiğitlerimizi.
Son 11 Can'ımızı...
Kutluyorum bu vatan sevgisiyle dopdolu Ses'i...
Erdemle/selamlarımla.
Kaleminizden güzel bir şiir okudum yazan kalemi ve gönlü tebrik ederim
Gönülden kutlarım kaleminize yüreğinize sağlık
Mesut Özbek
ŞEHİTLERİMİZE RAHMET DİLİYORUM MEKANLARI CENNET OLSUN
***MEHMEDİM (Beste ERSİN KAYIŞLI) ***
Davul zurna ile gider askere
Düğün diye gider aslan Mehmedim
Canıdır vatanı olsun hediye
...Tarihe destanı katar Mehmedim
...Milletin bağrında yatar Mehmedim
Kınalı kuzudur daha yirmide
Ana baba yâri kalmış geride
Vatan diye diye canı verir de
...Vatana canını katar Mehmedim
...Milletin bağrında yatar Mehmedim
Düşmana korkunun gerçek adıdır
Ülkemi her zaman gururlandırır
Gökte ay yıldızı dalgalandırır
...Bayrağa kanını katar Mehmedim
...Milletin bağrında yatar Mehmedim
________♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ __________________________
_____♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ _____________♥ __________
___♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ________♥ ♥ ♥ ___________♥ ♥ ♥ ________
__♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ______________♥ ________♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ______
_♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ___________________♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ _
_♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ______________________♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ____
__♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ______________♥ _______♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ _____
___♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ _________♥ ♥ ♥ ______♥ ♥ ♥ ♥ ___♥ ♥ ♥ ♥ ___
_____♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ _______♥ ♥ __________♥ ♥ __
________♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ __________________________
(9-Aralık-2009-Ankara)
Mehmet Kındap
İş Mehmetçiğe kalsa belki kükreyip, kan kusturacak onlara inlerinde ama ... Oyun o kadar 'kahpece' kurgulanmış ki.
Mehmetçik bu dilden anlamıyor işte ...........
Yüreğinize, kaleminize sağlık sayın Dervişoğlu...
Üstadım!
yüreğine sağlık hislerimnize tercüman olmuşunuz
Allah bu Millete bu milletin erlerine zeval vermesin
yürekleri vatan bayrak ezan-i Muhammediye için çarpan vatan evlatlarının yar ve yardımcısı olsun
selam ve dua ile
kutlarım duyarlı yüreği,tam puan güzel esere,ilhamınız devamlı kaleminiz üretken olsun üstadım.
saygılar
Anadan yardan ırak düşmeyesin cüdaya
Dervişlerin deminde el açasın Huda’ya
Eğil de kulak kabart gaipteki nidaya
Allah Allah diyesin kıblegâhın yönünde
Kan kustur kahpelere yitip gitsin kininde
Bastığın her bir taşa Ayyıldız kaz Mehmedim
Buradan bir Türk geçti diyerek yaz Mehmedim
RABBİM BU MİLLETE BİR DAHA İSTİKLAL MARŞI YAZDIRMASIN..HOCAMIN YÜREĞİ COŞARSA NE YAZMAZ Kİ..DİLLERDEN DÜŞMEYECEK BU ESERİN SAHİBİ DE VAR OLSUN..FEVKALADENİN ÜZERİNDE BİR KELİME VARSA ONDAN İŞTE..SELAM VE SEVGİ HAKİKİ VATAN EVLADINA..
Bu şiir ile ilgili 79 tane yorum bulunmakta