Nefislerin sokağında dolaşırken,kâşâneler gördüm.
Nemli konaklarında öksüren,kuklalarla hep güldüm.
Öfkenin kapılarından geçerken,köpeklerle yürüdüm.
Her sefamın peşine saldım,yorgun cefa gölgelerini.
Öfkelerine aldanarak nefsiyle son düelloya girenler.
Hatalarını elbet anlar,vurulduğu gölgesine düşenler.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
