bir kukla kendini astı,
ustasının parmaklarında ipi..
canlıydı,
kuklanın cesedi…
kuşların, şapkasına yuva yaptığı
korkuluklar gördü..
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Şiir okumak böyle güzel.
''ölümü kuklası yapmak''..sevdim bunu..cesur bir yaklaşım..hoşgeldiniz....
Oynayan canli ölüler, ve oynatan ölün canlilar...
ilginç ve hoş bir eser..tebrikler
'''korkuluk kuklası,
ölüm korkusu muydu..
.......
ölümün kuklasını yaptı,
ölümü kuklası yaptı..'''
Kuklasını yapmak ölümün...Çok ilginç ve hayat ve korkularla dalga geçen bir şiir bu ve özgün bir dil...
Teşekkürler Kenan arkadaş..
hey çok iyi... felsefi şiirler... sevdim tarzını Kenan:))
teşekürlerimle birlikte tebrikler...
sevgiyle,
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta